Γιατί οι μικρές ηλικίες να έχουν στη ζωή τους πολλά χρώματα (ρούχα, παιχνίδια, έπιπλα κλπ) ενώ οι μεγάλοι να περιτριγυρίζονται από άτονα, super βαρετά χρώματα ή από πολύ σκούρα;
Ίσως γιατί τα άτονα ή τα σκούρα χρώματα θεωρητικά δίνουν πρεστίζ.
(Βέβαια, αν δεις τον ίδιο άνθρωπο με το μαύρο πολυτελές αυτοκίνητο να παρκάρει όπως θα έδενε τον γάιδαρο του στο αλώνι, δεν παίζει πολύ πρεστίζ, αλλά ΟΚ.)
Γενικά, η πολυχρωμία δίνει, νομίζω, μια ελαφρότητα στα πράγματα. Κι αυτή η ελαφρότητα δεν είναι αποδεκτή. Όμως στην ουσία δείχνει ένα (από τα πολλά) κόμπλεξ των ενηλίκων.
Έτσι μεγαλώσαμε, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει και μάλιστα όχι πολύ δύσκολα.
|
|
